Een eigen gecreëerde droomwereld – Savi

Een zelfstandig bestaan onverwacht wél haalbaar

De creatieve Savi identificeert zichzelf als non-binair. Hen wordt inmiddels drie jaar ondersteund door SMO Helmond. “Ik had niet verwacht dat ik met mijn ‘mankementen’ toch een zelfstandig bestaan zou kunnen hebben.’’ Het leven kende voor hen al veel uitdagingen.

Een sterke wilskracht om te leven

Savi werd 23 jaar geleden bij een zwangerschapstermijn van 28 weken geboren in het ziekenhuis van Veldhoven. Haar broertje konden ze nog net tegenhouden. Savi werd opgenomen en kwam in een couveuse te liggen. Omdat Savi een tijdje in het ziekenhuis moest blijven werd ze samen met moeder overgebracht naar het ziekenhuis in Boxmeer. Dit was namelijk dichterbij hun woonplaats Elsdorp. Een maand na de geboorte kwam het tweelingbroertje van Savi ter wereld. Met Savi ging het inmiddels steeds slechter door een virusinfectie.

“24 oktober beschouw ik als mijn sterfdag, ik lag zo slecht, het was echt kantje boord.”

De wilskracht om te leven was kennelijk zo sterk dat virus verslagen werd. Op Eerste Kerstdag mochten beide kindjes naar huis.

Een tweede moeder in een eigen gecreëerde droomwereld

Savi’s schoolperiode was dramatisch. Hen werd veel gepest en ook de thuissituatie verslechterde. De ouders van Savi scheidden toen Savi zes jaar was. Savi geeft aan: “Thuis was er veel ruzie, met name over alimentatie en de zorg voor ons.’’ Doordat er geen vaderfiguur aanwezig was had de broer van Savi het gevoel dat hij deze rol op zich moest nemen. Hij eiste daarmee veel aandacht op in het gezin. Door het pesten, de thuissituatie en de al vroeg geconstateerde ADHD werd Savi als kind al depressief. Hen vult aan : ‘’In mijn hoofd creëerde ik een droomwereld. Daar woonde een tweede moeder, een moeder die ook heel erg veel voor mij betekend heeft. In de echte wereld walste mijn familie over mij heen, ik wilde iedereen te vriend houden.’’

De keerzijde van ADHD medicatie

Savi was ondeugend en hield ervan om kattenkwaad uit te halen. Zelf zegt hen: “Ik had geen foute bedoelingen.” Savi had wel vrienden, maar het allerliefste was Savi samen met hondje Snuf, diens steun en toeverlaat. Snuf overleed vlak voordat Savi naar De Koning verhuisde. “Snuf is mijn tweede ziel, we hebben nog steeds contact. Soms kan ik beter overweg met dieren dan met mensen. Savi nam medicatie om de ADHD onder controle te houden. De pillen deden hun werk, maar kende ook een keerzijde. Savi trok zich steeds vaker terug op diens slaapkamer. Dit was een veilige plek voor hen. Het groeide uit tot een mini museum waarin Savi alle gemaakte tekeningen en knutselwerkjes tentoongesteld werden.

Ontsnappen aan de thuissituatie

Toen woonbegeleiding, de jeugdbescherming en veilig thuis in beeld kwamen werd er met Savi gekeken naar een andere woonplek. Zo kon hen ontsnappen aan de thuissituatie. Toen Savi 19 jaar werd, kwam er een plek vrij bij De Koning. Rond die tijd werd ook geconstateerd dat de broer van Savi autisme heeft. Deze diagnose bracht veel rust in het gezin. Daardoor kon het gezin ook de gepaste begeleiding krijgen.

“De begeleiders van de Koning hebben mij het juiste pad opgesleurd.”

Verhalen over het leven delen door middel van kunst

Nu wil Savi de verhalen over het leven delen. Hen wil mensen kennis laten maken met diens droomwereld en verbindt de fysieke met de denkbeeldige wereld door middel van kunst. De droomwereld wordt door middel van verhalen maar ook door middel van andere creatieve beeldende uitingen vormgegeven. Savi zet zich in voor de LHBTQ community en wil mensen meer bewust maken van dit onderwerp. Daarnaast zet hen zich ook in voor de cliëntenraad van SMO. “In de periode dat ik bij De Koning heb gewoond en heb gewerkt bij de Jobfactory, heb ik van alles meegemaakt. Ik wil een bijdrage leveren aan het verbeteren van de dienstverlening van SMO.”

Een eigen plek

Onlangs verhuisde Savi met het project Opwaarts vanuit De Koning naar een zelfstandige woning. Op dit moment ontvangt hen begeleiding van Sociale Teams Helmond en werkt hen nog steeds bij de Jobfactory.

‘’Ik ben enorm dankbaar dat SMO mij zo ver gebracht heeft. Het huis dat ik nu heb is wat ik in deze korte tijd bereikt heb.’’