Hoge pieken, diepe dalen – Anka

Een verhaal met veel ups en downs

Het bruidsmeisje op de foto is inmiddels uitgegroeid tot een volwassen vrouw. Anka is lang, heeft kort, donker haar en is nog altijd goed gekleed. Vaak zie je haar lopen in een mooie jurk.
Ze werkt nu zeven jaar op de productieafdeling bij de Jobfactory. Gedurende deze zeven jaar kende haar verhaal ups en downs. Anka worstelt sinds een aantal jaren met manische depressie. Dat wordt onder controle gehouden met medicatie.

Sociaal naar mens en dier

Laten we teruggaan naar hoe het allemaal begon. Anka werd geboren in 1965 te Nederweert. Met haar ouders, broer en zusje woonde ze achteraf op een hobbyboerderij met dieren. “Je kunt het zo gek niet bedenken of dat dier hadden we thuis ook.” Als meisje vond ze dit geweldig, want ze was helemaal gek op dieren. Vooral honden hebben haar hart veroverd. Ze wilde later dan ook dierenarts worden.
Anka was heel sociaal en geliefd bij de buurtkinderen. Ze speelden wat af, altijd met de neuzen lekker in de frisse lucht. Als kind was Anka een brokkenpiloot. “Ik heb heel wat ongelukken gehad.” Op haar 12e kreeg ze een zwaar ongeluk, een ongeluk waarbij ze door een auto werd aangereden. Daarbij liep Anka een kleine hersenbeschadiging op. “Hier heb ik verder geen hinder van gehad.” Haar ouders besloten om naar Someren-Heide, slechts een paar kilometer verderop, te verhuizen. De goede vriendschappen die ze had opgebouwd in Nederweert, bleven bestaan.

Zwanger en manisch depressief

Op 16 jarige leeftijd ontmoette ze in de discotheek haar (inmiddels ex-)man. “Hij was toen al 20.” Anka ging in winkels en in de horeca werken. Op 20 en 24 jarige leeftijd gaven ze elkaar het ja-woord. Toen Anka 26 was werd ze moeder van een dochter en op 29 jarige leeftijd kreeg ze een zoon.
Tijdens haar zwangerschap werd Anka manisch depressief. Dit uitte zich in hele drukke, chaotische, vrolijke momenten en daaropvolgend een periode van isolement. Anka wilde dan alleen maar in bed liggen en deed aan automutilatie. Hiervoor belandde ze een aantal keren op de gesloten afdeling van de GGZ in Geldrop. Tijdens de trajecten volgde ze activiteiten en therapieën, die haar handvaten gaven om met haar gesteldheid om te kunnen gaan. Na deze trajecten kon ze altijd de draad weer oppakken.

Het noodlot sloeg toe

In 2012 sloeg het noodlot toe. Haar zoon kwam in januari plotseling te overlijden. In dat zelfde jaar overleed ook haar vader. Een depressieve periode brak aan. Opnieuw volgde een crisisopname op een gesloten afdeling van de GGZ.

Anka herpakte zich. Ze ontving de hulp die ze nodig had en voor haar dagstructuur ging ze naar de dagbesteding bij de Jobfactory. Dit deed haar goed. “Hier staan ze altijd klaar met een luisterend oor. Het is een vertrouwde omgeving. Er is weinig verandering, doordat er ook weinig personele wisselingen zijn.”

Verliefd en op straat geraakt

Op de Jobfactory werd Anka verliefd op een andere man, deze liefde bleek wederzijds. Een scheiding met haar man volgde. Eerst woonde Anka nog een klein jaar bij haar ex-man op zolder. Daarna vertrok ze voorgoed met slechts een koffertje kleding, de vrijheid tegemoet en de liefde achterna.
Door omstandigheden kon ze echter niet terecht bij haar nieuwe liefde. Daar had Anka niet op gerekend. Ze stond op straat en belandde bij ‘de Kamenij’, speciale noodopvang die door SMO werd opgericht in de coronaperiode.
Haar nieuwe relatie hield geen stand.
Omdat Anka vermogend was, door de steun van haar ex-man, werd er een plek geregeld op een camping vlakbij Someren. Toen er een woning vrijkwam in Helmond, pakte ze deze kans met beide handen aan!

Op zoek naar een woning in haar vertrouwde omgeving

Maar Helmond was geen Someren. Gelukkig had Anka een auto, waardoor ze toch de vrijheid had om zo vaak als ze wil naar Someren af te reizen.

Nog steeds eet Anka drie keer per week bij haar moeder in Someren. Regelmatig gaat ze ook lunchen met haar vriendinnen in Someren. En ook haar dochter, die uiteindelijk therapeut is geworden in rouwverwerking door het verlies van haar broer, bezoekt ze wekelijks. Haar dochter schonk haar al een kleinzoon en nu is haar 2e kleinkind onderweg. Dagelijks checkt Anka de woning websites of er iets vrijkomt in Someren. Want haar hart ligt toch echt in Someren en ze zou niks liever willen dan terug in Someren wonen, dichtbij al haar dierbaren. “Helaas is het nog niet gelukt een woning te krijgen, achja de aanhouder wint!”
Inmiddels is de ondersteuning van het GGZ afgesloten en blijft ze onder controle bij de huisarts. Haar medicatie is goed ingesteld, waardoor ze goed kan functioneren. Anka is de laatste tijd wel bezorgd om haar eigen gezondheid. Ze is bang voor een terugval. Ze houdt haar eigen gezondheid dan ook goed in de gaten. Ze weet de weg, mocht ze hulp nodig hebben.