Stille wateren, diepe gronden – Ricardo
Stille wateren hebben diepe gronden
Ricardo is 23 jaar oud, oogt rustig, heeft donker sluik haar naar achteren gekamd. Rondom zijn lippen prikkelt lichtjes een snor en hij draagt los vallende kleding. Hij maakt een verlegen indruk. Maar als je dieper in gesprek gaat ontdek je zijn gelaagdheid. Stille wateren hebben diepe gronden.
Dromen van de ruimte
Als klein kind was Ricardo druk, snel afgeleid, hing hij graag de clown uit en was hij altijd buiten aan het spelen in zijn wijk ‘het Haagje’. Zijn ouders zijn gescheiden. Zijn vader kreeg daarna een nieuwe relatie en daar kwamen nog een stiefzus en twee halfbroertjes uit voort. Met zijn stiefzus heeft hij regelmatig contact. Ricardo verhuisde op zesjarige leeftijd met zijn moeder naar Brandevoort en daarna nog eens naar Mierlo. Hij droomde ervan om later astronaut te worden. Deze droom is inmiddels vervlogen. Hij heeft astma en kan daarom niet de ruimte in. Ricardo blijft wel geïnteresseerd in de ruimte. Zelf zegt hij: “Dat zou je niet van mij verwachten hè! Planeten en de ruimte hebben me altijd al gefascineerd. Het oneindige, zo ongrijpbaar. Ik kijk graag naar documentaires en onlangs zag ik nog de geboorte van nieuwe sterren op beeld.”
Thuis liep het vaak uit de hand
Toen Ricardo ging puberen liep het thuis vaak erg uit de hand. Het gebruik van drugs met zijn vrienden en zijn verslaving aan gamen zorgden ervoor dat de situatie thuis onhoudbaar werd. Steeds vaker was Ricardo’s gedrag een aanleiding voor ruzies. Zijn moeder en stiefvader besloten dat hij niet langer thuis kon blijven wonen en gingen op zoek naar een andere woonruimte voor hem. Ricardo kon terecht bij SMO’s opvanglocatie De Koning. Hier begon zijn weg naar herstel.
Zichzelf leren kennen
Hij krijgt inmiddels veel meer inzicht in zichzelf. Wie is Ricardo nu echt? Tijdens zijn werk bij ‘De Jobfactory’ komt hij erachter dat werken in de productie niet echt zijn ding is. Al een aantal keren is er in samenwerking met Kleurrijk Talent geprobeerd een werkplek voor Ricardo te vinden. Hij is er inmiddels achter gekomen dat hij graag in een sociale context zou willen werken. Ricardo vertelt: “Het liefste zou ik met kinderen willen werken, ik kan goed met kinderen overweg. Ik zou een voorbeeldfiguur voor hen kunnen zijn, alleen heerst er zo’n groot stigma op mannen die met kinderen werken. Dit houdt mij tegen. Ik wil niet dat mensen straks van alles over mij gaan denken.” Samen met zijn begeleiders gaat Ricardo opzoek naar mogelijkheden, de kinderopvang is er slechts één.
Ricardo’s opgebouwde muur brokkelt steeds verder af
Ricardo voelt zich sterker nu.
‘’Door SMO kon ik uit mijn schulp kruipen, ik ben de laatste tijd aan het opbloeien. Ik doe veel krachttraining en ik merk dat ik daardoor meer energie krijg. Dit doe ik samen met een andere bewoonster van De Koning, met haar heb ik leuk contact. Ik ben veel opener en praat meer. Het muurtje dat ik om me heen heb gebouwd brokkelt langzaam af. Als ik denk aan de toekomst dan denk ik aan huisje, boompje, beestje. Het liefst wil ik een beagle en een groot gezin in eenzelfde woning als mijn moeder. Met een rookhok in de garage zodat het in de woning lekker fris blijft ruiken.’’
