In het belang van de kinderen

Alles had Kevin (30 jaar) over voor zijn kinderen toen hij en zijn ex-vrouw besloten te gaan scheiden. Daarom zette hij het huis op naam van zijn vrouw en liet hij alles achter, zodat het leven van de kinderen niet te ingrijpend hoefde te veranderen.

In het begin kon Kevin nog wel bij het gezin wonen. Dat veranderde abrupt toen het huis niet meer op zijn naam stond. Hij kwam op straat te staan en kreeg ook zijn kinderen (7 en 8 jaar) niet meer te zien. Als zelfstandig dakdekker had hij nauwelijks nog werk tijdens de coronacrisis. Hij had niets meer. Geen gezin, geen spullen, geen spaargeld, geen inkomen. Met slechts één tas bereikte hij Sporthal de Braak. Een klein vangnet had Kevin wel, maar na een paar weken neemt de bereidheid van mensen om te helpen snel af en voelt het als een last om daar aan te kloppen.

Het samenleven met alle anderen in de opvang gaat redelijk. Natuurlijk is niet iedereen meteen een beste vriend, maar het is ook oké om mensen wat op afstand te houden. Bij Huize d’n Herd staat Kevin nu op de wachtlijst voor langdurig verblijf en een begeleidingstraject. Daarom komt hij ook in aanmerking voor dagbesteding bij de Jobfactory, waar hij nu overdag iets om handen heeft. De overige tijd besteedt hij aan het regelen van de omgang met zijn kinderen en het financiële plaatje op orde krijgen. Eenmaal in Huize d’n Herd verwacht hij grotere stappen te kunnen zetten om zijn leven weer op de rit te krijgen. Dan heeft hij ook een eigen kamer, waar de kinderen kunnen langskomen. Kevin kan zichzelf nog recht aankijken in de spiegel en hoopt straks degene te zijn die het laatst lacht, en het best.